Czynności notarialne
Czynności notarialne
Notariusz jest powołany do dokonywania czynności, którym strony są obowiązane lub pragną nadać formę notarialną.
Notariusz jest powołany do dokonywania czynności, którym strony są obowiązane lub pragną nadać formę notarialną.
Czynności notarialnych notariusz dokonuje w kancelarii notarialnej, czynność notarialna może być dokonana także w innym miejscu, jeżeli przemawia za tym charakter czynności lub szczególne okoliczności.
Czynności notarialnych notariusz dokonuje w kancelarii notarialnej, czynność notarialna może być dokonana także w innym miejscu, jeżeli przemawia za tym charakter czynności lub szczególne okoliczności.
Oferowane czynności notarialne
Oferowane czynności notarialne
1
Umowa sprzedaży
Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.
Umowa sprzedaży nieruchomości/spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu/użytkowania wieczystego sporządzona bez zachowania formy aktu notarialnego jest NIEWAŻNA, tak więc wymaga udziału notariusza.
Umowa sprzedaży zazwyczaj jest zawierana pomiędzy osobami trzecimi, warto więc zaznaczyć, że z chwilą zawarcia umowy sprzedaży, tj. podpisania aktu notarialnego strona sprzedająca przestaje być właścicielem nieruchomości/spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu/użytkowania wieczystego, a staje się nią strona kupująca i to niezależnie od innych obowiązków wskazanych w treści umowy, takich jak np. zapłata ceny.
Podatek
Należy dodać, że sprzedaż nieruchomości/spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu/użytkowania wieczystego jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od ich wartości rynkowej, do pobrania którego to podatku jest zobowiązany notariusz; w przypadku gdy cena sprzedaży jest niższa od wartości rynkowej przedmiotu umowy – podatek i tak jest pobierany od jego wartości rynkowej. Zwalnia się jednak od powyższego podatku sprzedaż, której przedmiotem jest prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, prawo własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu dotyczące lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, jeżeli kupującym jest osoba fizyczna lub osoby fizyczne, którym w dniu sprzedaży i przed tym dniem nie przysługiwało żadne z tych praw ani udział w tych prawach, chyba że udział ten nie przekracza lub nie przekraczał 50% i został nabyty w drodze dziedziczenia.
1
Umowa sprzedaży
Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.
Umowa sprzedaży nieruchomości/spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu/użytkowania wieczystego sporządzona bez zachowania formy aktu notarialnego jest NIEWAŻNA, tak więc wymaga udziału notariusza.
Umowa sprzedaży zazwyczaj jest zawierana pomiędzy osobami trzecimi, warto więc zaznaczyć, że z chwilą zawarcia umowy sprzedaży, tj. podpisania aktu notarialnego strona sprzedająca przestaje być właścicielem nieruchomości/spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu/użytkowania wieczystego, a staje się nią strona kupująca i to niezależnie od innych obowiązków wskazanych w treści umowy, takich jak np. zapłata ceny.
Podatek
Należy dodać, że sprzedaż nieruchomości/spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu/użytkowania wieczystego jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od ich wartości rynkowej, do pobrania którego to podatku jest zobowiązany notariusz; w przypadku gdy cena sprzedaży jest niższa od wartości rynkowej przedmiotu umowy – podatek i tak jest pobierany od jego wartości rynkowej. Zwalnia się jednak od powyższego podatku sprzedaż, której przedmiotem jest prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, prawo własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu dotyczące lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, jeżeli kupującym jest osoba fizyczna lub osoby fizyczne, którym w dniu sprzedaży i przed tym dniem nie przysługiwało żadne z tych praw ani udział w tych prawach, chyba że udział ten nie przekracza lub nie przekraczał 50% i został nabyty w drodze dziedziczenia.
1
Umowa sprzedaży
Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.
Umowa sprzedaży nieruchomości/spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu/użytkowania wieczystego sporządzona bez zachowania formy aktu notarialnego jest NIEWAŻNA, tak więc wymaga udziału notariusza.
Umowa sprzedaży zazwyczaj jest zawierana pomiędzy osobami trzecimi, warto więc zaznaczyć, że z chwilą zawarcia umowy sprzedaży, tj. podpisania aktu notarialnego strona sprzedająca przestaje być właścicielem nieruchomości/spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu/użytkowania wieczystego, a staje się nią strona kupująca i to niezależnie od innych obowiązków wskazanych w treści umowy, takich jak np. zapłata ceny.
Podatek
Należy dodać, że sprzedaż nieruchomości/spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu/użytkowania wieczystego jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od ich wartości rynkowej, do pobrania którego to podatku jest zobowiązany notariusz; w przypadku gdy cena sprzedaży jest niższa od wartości rynkowej przedmiotu umowy – podatek i tak jest pobierany od jego wartości rynkowej. Zwalnia się jednak od powyższego podatku sprzedaż, której przedmiotem jest prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, prawo własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu dotyczące lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, jeżeli kupującym jest osoba fizyczna lub osoby fizyczne, którym w dniu sprzedaży i przed tym dniem nie przysługiwało żadne z tych praw ani udział w tych prawach, chyba że udział ten nie przekracza lub nie przekraczał 50% i został nabyty w drodze dziedziczenia.
2
Akt Poświadczenia Dziedziczenia
Akt Poświadczenia Dziedziczenia jest dokumentem stwierdzającym prawa do spadku po zmarłym i uprawnia spadkobierców do występowania przed wszelkimi instytucjami w sprawach dotyczących zmarłego.
Zarejestrowany Akt Poświadczenia Dziedziczenia ma skutki prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.
Notariusz sporządza Akty Poświadczenia Dziedziczenia zarówno dotyczące dziedziczenia ustawowego jak i testamentowego (dotyczy testamentów odręcznych, notarialnych i allograficznych).
Zaletą sporządzenia Akt Poświadczenia Dziedziczenia w stosunku do postępowania sądowego jest czas załatwienia sprawy, mianowicie wystarczy jedna wizyta wszystkich spadkobierców (po wcześniejszym dostarczeniu dokumentów).
Czynnościami poprzedzającymi sporządzenie Aktu poświadczenia dziedziczenia jest przeszukanie Notarialnego Rejestru Testamentów NORT oraz sporządzenie protokołu dziedziczenia, które to dokonywane są w tym samym dniu co Akt Poświadczenia Dziedziczenia.
Podatek
Należy dodać, że przedmioty nabyte tytułem dziedziczenia są opodatkowane, jednakże spadkobierca będący małżonkiem, zstępnym, wstępnym, pasierbem, rodzeństwem, ojczymem lub macochą spadkodawcy może zostać zwolniony od podatku, gdy w terminie 6 miesięcy od dnia sporządzenia Aktu Poświadczenia Dziedziczenia zgłosi nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (złożenie formularza SD-Z2 dostępnego na stronie https://www.podatki.gov.pl/pcc-sd/formularze-do-druku-sd/).
2
Akt Poświadczenia Dziedziczenia
Akt Poświadczenia Dziedziczenia jest dokumentem stwierdzającym prawa do spadku po zmarłym i uprawnia spadkobierców do występowania przed wszelkimi instytucjami w sprawach dotyczących zmarłego.
Zarejestrowany Akt Poświadczenia Dziedziczenia ma skutki prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.
Notariusz sporządza Akty Poświadczenia Dziedziczenia zarówno dotyczące dziedziczenia ustawowego jak i testamentowego (dotyczy testamentów odręcznych, notarialnych i allograficznych).
Zaletą sporządzenia Akt Poświadczenia Dziedziczenia w stosunku do postępowania sądowego jest czas załatwienia sprawy, mianowicie wystarczy jedna wizyta wszystkich spadkobierców (po wcześniejszym dostarczeniu dokumentów).
Czynnościami poprzedzającymi sporządzenie Aktu poświadczenia dziedziczenia jest przeszukanie Notarialnego Rejestru Testamentów NORT oraz sporządzenie protokołu dziedziczenia, które to dokonywane są w tym samym dniu co Akt Poświadczenia Dziedziczenia.
Podatek
Należy dodać, że przedmioty nabyte tytułem dziedziczenia są opodatkowane, jednakże spadkobierca będący małżonkiem, zstępnym, wstępnym, pasierbem, rodzeństwem, ojczymem lub macochą spadkodawcy może zostać zwolniony od podatku, gdy w terminie 6 miesięcy od dnia sporządzenia Aktu Poświadczenia Dziedziczenia zgłosi nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (złożenie formularza SD-Z2 dostępnego na stronie https://www.podatki.gov.pl/pcc-sd/formularze-do-druku-sd/).
2
Akt Poświadczenia Dziedziczenia
Akt Poświadczenia Dziedziczenia jest dokumentem stwierdzającym prawa do spadku po zmarłym i uprawnia spadkobierców do występowania przed wszelkimi instytucjami w sprawach dotyczących zmarłego.
Zarejestrowany Akt Poświadczenia Dziedziczenia ma skutki prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.
Notariusz sporządza Akty Poświadczenia Dziedziczenia zarówno dotyczące dziedziczenia ustawowego jak i testamentowego (dotyczy testamentów odręcznych, notarialnych i allograficznych).
Zaletą sporządzenia Akt Poświadczenia Dziedziczenia w stosunku do postępowania sądowego jest czas załatwienia sprawy, mianowicie wystarczy jedna wizyta wszystkich spadkobierców (po wcześniejszym dostarczeniu dokumentów).
Czynnościami poprzedzającymi sporządzenie Aktu poświadczenia dziedziczenia jest przeszukanie Notarialnego Rejestru Testamentów NORT oraz sporządzenie protokołu dziedziczenia, które to dokonywane są w tym samym dniu co Akt Poświadczenia Dziedziczenia.
Podatek
Należy dodać, że przedmioty nabyte tytułem dziedziczenia są opodatkowane, jednakże spadkobierca będący małżonkiem, zstępnym, wstępnym, pasierbem, rodzeństwem, ojczymem lub macochą spadkodawcy może zostać zwolniony od podatku, gdy w terminie 6 miesięcy od dnia sporządzenia Aktu Poświadczenia Dziedziczenia zgłosi nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (złożenie formularza SD-Z2 dostępnego na stronie https://www.podatki.gov.pl/pcc-sd/formularze-do-druku-sd/).
3
Odrzucenie spadku
Spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić. Do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku dochodzi najczęściej w przypadku gdy spadkodawca pozostawił po sobie długi, natomiast oświadczenie o przyjęciu spadku jest zazwyczaj czynnością poprzedzającą sporządzenie Aktu Poświadczenia Dziedziczenia. Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu 6 miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania (tj. dzień, w którym spadkobierca dowiedział się o śmierci spadkodawcy lub o odrzuceniu spadku przez poprzednich spadkobierców), w przypadku przekroczenia tego terminu spadkobierca nabywa z mocy ustawy spadek z dobrodziejstwem inwentarza (z ograniczeniem odpowiedzialności za długi).
Spadkobierca, który spadek odrzucił, zostaje wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku, zatem nie dziedziczy on nic co wchodziło w skład spadku, ani nieruchomości, ruchomości, środków pieniężnych etc. ani długów spadkodawcy, a w krąg spadkobierców ustawowych wchodzą kolejni uprawnieni (najczęściej są to dzieci osoby składającej oświadczenie o odrzuceniu spadku).
Odrzucenie przez małoletniego
Jeżeli małoletnie dziecko (urodzone lub poczęte nie później niż w chwili śmierci spadkodawcy) jest powołane do dziedziczenia wskutek uprzedniego odrzucenia spadku przez rodzica, to czynność polegająca na odrzuceniu spadku w imieniu dziecka przez rodzica, któremu w tym zakresie przysługuje władza rodzicielska, gdy jest dokonywana za zgodą drugiego z rodziców, któremu również w tym zakresie przysługuje władza rodzicielska, albo gdy jest dokonywana wspólnie, nie wymaga zezwolenia sądu opiekuńczego, natomiast w przypadku braku porozumienia obojga rodziców wymagane jest takie zezwolenie.
W przypadku obecności obojga rodziców małoletniego, którym przysługuje pełna władza rodzicielska lub posiadania odpisu prawomocnego postanowienia sądu opiekuńczego odrzucić spadek w imieniu własnym i w imieniu małoletnich można podczas
3
Odrzucenie spadku
Spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić. Do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku dochodzi najczęściej w przypadku gdy spadkodawca pozostawił po sobie długi, natomiast oświadczenie o przyjęciu spadku jest zazwyczaj czynnością poprzedzającą sporządzenie Aktu Poświadczenia Dziedziczenia. Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu 6 miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania (tj. dzień, w którym spadkobierca dowiedział się o śmierci spadkodawcy lub o odrzuceniu spadku przez poprzednich spadkobierców), w przypadku przekroczenia tego terminu spadkobierca nabywa z mocy ustawy spadek z dobrodziejstwem inwentarza (z ograniczeniem odpowiedzialności za długi).
Spadkobierca, który spadek odrzucił, zostaje wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku, zatem nie dziedziczy on nic co wchodziło w skład spadku, ani nieruchomości, ruchomości, środków pieniężnych etc. ani długów spadkodawcy, a w krąg spadkobierców ustawowych wchodzą kolejni uprawnieni (najczęściej są to dzieci osoby składającej oświadczenie o odrzuceniu spadku).
Odrzucenie przez małoletniego
Jeżeli małoletnie dziecko (urodzone lub poczęte nie później niż w chwili śmierci spadkodawcy) jest powołane do dziedziczenia wskutek uprzedniego odrzucenia spadku przez rodzica, to czynność polegająca na odrzuceniu spadku w imieniu dziecka przez rodzica, któremu w tym zakresie przysługuje władza rodzicielska, gdy jest dokonywana za zgodą drugiego z rodziców, któremu również w tym zakresie przysługuje władza rodzicielska, albo gdy jest dokonywana wspólnie, nie wymaga zezwolenia sądu opiekuńczego, natomiast w przypadku braku porozumienia obojga rodziców wymagane jest takie zezwolenie.
W przypadku obecności obojga rodziców małoletniego, którym przysługuje pełna władza rodzicielska lub posiadania odpisu prawomocnego postanowienia sądu opiekuńczego odrzucić spadek w imieniu własnym i w imieniu małoletnich można podczas
3
Odrzucenie spadku
Spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić. Do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku dochodzi najczęściej w przypadku gdy spadkodawca pozostawił po sobie długi, natomiast oświadczenie o przyjęciu spadku jest zazwyczaj czynnością poprzedzającą sporządzenie Aktu Poświadczenia Dziedziczenia. Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu 6 miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania (tj. dzień, w którym spadkobierca dowiedział się o śmierci spadkodawcy lub o odrzuceniu spadku przez poprzednich spadkobierców), w przypadku przekroczenia tego terminu spadkobierca nabywa z mocy ustawy spadek z dobrodziejstwem inwentarza (z ograniczeniem odpowiedzialności za długi).
Spadkobierca, który spadek odrzucił, zostaje wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku, zatem nie dziedziczy on nic co wchodziło w skład spadku, ani nieruchomości, ruchomości, środków pieniężnych etc. ani długów spadkodawcy, a w krąg spadkobierców ustawowych wchodzą kolejni uprawnieni (najczęściej są to dzieci osoby składającej oświadczenie o odrzuceniu spadku).
Odrzucenie przez małoletniego
Jeżeli małoletnie dziecko (urodzone lub poczęte nie później niż w chwili śmierci spadkodawcy) jest powołane do dziedziczenia wskutek uprzedniego odrzucenia spadku przez rodzica, to czynność polegająca na odrzuceniu spadku w imieniu dziecka przez rodzica, któremu w tym zakresie przysługuje władza rodzicielska, gdy jest dokonywana za zgodą drugiego z rodziców, któremu również w tym zakresie przysługuje władza rodzicielska, albo gdy jest dokonywana wspólnie, nie wymaga zezwolenia sądu opiekuńczego, natomiast w przypadku braku porozumienia obojga rodziców wymagane jest takie zezwolenie.
W przypadku obecności obojga rodziców małoletniego, którym przysługuje pełna władza rodzicielska lub posiadania odpisu prawomocnego postanowienia sądu opiekuńczego odrzucić spadek w imieniu własnym i w imieniu małoletnich można podczas
4
Testament
Testament jest to rozrządzenie majątkiem tylko jednego spadkodawcy na wypadek śmierci, który to spadkodawca w momencie sporządzania testamentu nie może być w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli.
Testament może być sporządzony między innymi własnoręcznie – napisany w całości pismem odręcznym, podpisany i opatrzony datą przez spadkodawcę (bez udziału notariusza) jak i w formie aktu notarialnego. Poza powołaniem do spadku testament może zawierać również inne zapisy:
*rozrządzenie testamentowe zobowiązujące spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis zwykły);
*postanowienie, że oznaczona osoba nabywa przedmiot zapisu z chwilą otwarcia spadku (zapis windykacyjny);
*włożenie na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązku oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie);
*pozbawienie zstępnych, małżonka i rodziców zachowku (wydziedziczenie), w przypadkach określonych w art. 1008 Kodeksu cywilnego.
Testament, jak i jego poszczególne postanowienia mogą zostać w każdej chwili odwołane przez spadkodawcę.
4
Testament
Testament jest to rozrządzenie majątkiem tylko jednego spadkodawcy na wypadek śmierci, który to spadkodawca w momencie sporządzania testamentu nie może być w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli.
Testament może być sporządzony między innymi własnoręcznie – napisany w całości pismem odręcznym, podpisany i opatrzony datą przez spadkodawcę (bez udziału notariusza) jak i w formie aktu notarialnego. Poza powołaniem do spadku testament może zawierać również inne zapisy:
*rozrządzenie testamentowe zobowiązujące spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis zwykły);
*postanowienie, że oznaczona osoba nabywa przedmiot zapisu z chwilą otwarcia spadku (zapis windykacyjny);
*włożenie na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązku oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie);
*pozbawienie zstępnych, małżonka i rodziców zachowku (wydziedziczenie), w przypadkach określonych w art. 1008 Kodeksu cywilnego.
Testament, jak i jego poszczególne postanowienia mogą zostać w każdej chwili odwołane przez spadkodawcę.
4
Testament
Testament jest to rozrządzenie majątkiem tylko jednego spadkodawcy na wypadek śmierci, który to spadkodawca w momencie sporządzania testamentu nie może być w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli.
Testament może być sporządzony między innymi własnoręcznie – napisany w całości pismem odręcznym, podpisany i opatrzony datą przez spadkodawcę (bez udziału notariusza) jak i w formie aktu notarialnego. Poza powołaniem do spadku testament może zawierać również inne zapisy:
*rozrządzenie testamentowe zobowiązujące spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis zwykły);
*postanowienie, że oznaczona osoba nabywa przedmiot zapisu z chwilą otwarcia spadku (zapis windykacyjny);
*włożenie na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązku oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie);
*pozbawienie zstępnych, małżonka i rodziców zachowku (wydziedziczenie), w przypadkach określonych w art. 1008 Kodeksu cywilnego.
Testament, jak i jego poszczególne postanowienia mogą zostać w każdej chwili odwołane przez spadkodawcę.
5
Dział spadku
Dział spadku jest czynnością mająca na celu uregulowanie pomiędzy spadkobiercami stanu prawnego składników wchodzących w skład masy spadkowej, poprzez ich podział. Czynnością poprzedzającą dokonanie działu spadku jest sporządzenie Aktu Poświadczenia Dziedziczenia lub przeprowadzenie postępowania spadkowego.
Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami (sporządzany u notariusza), bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Zaletą umownego działu spadku (poza szybkością załatwienia sprawy – trakcie jednej wizyty) jest możliwość wyboru pomiędzy objęciem działem całego spadku lub ograniczeniem się tylko co do jego części, w przeciwieństwie do sądowego działu spadku, który co do zasady powinien obejmować cały spadek.
Działu spadku można dokonać w dwojaki sposób:
*bez spłat i dopłat na rzecz pozostałych spadkobierców - w tym przypadku umowa ta nie jest opodatkowana;
*ze spłatami lub dopłatami na rzecz pozostałych spadkobierców - w tym przypadku notariusz jest zobowiązany pobrać dodatkowo podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% lub 1% od wartości rynkowej rzeczy lub praw majątkowych nabytych ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku.
Warto uregulować sytuację prawną składników majątku spadkowego, gdy do chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą solidarną odpowiedzialność za długi spadkowe, natomiast od chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą odpowiedzialność za długi spadkowe w stosunku do wielkości udziałów.
5
Dział spadku
Dział spadku jest czynnością mająca na celu uregulowanie pomiędzy spadkobiercami stanu prawnego składników wchodzących w skład masy spadkowej, poprzez ich podział. Czynnością poprzedzającą dokonanie działu spadku jest sporządzenie Aktu Poświadczenia Dziedziczenia lub przeprowadzenie postępowania spadkowego.
Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami (sporządzany u notariusza), bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Zaletą umownego działu spadku (poza szybkością załatwienia sprawy – trakcie jednej wizyty) jest możliwość wyboru pomiędzy objęciem działem całego spadku lub ograniczeniem się tylko co do jego części, w przeciwieństwie do sądowego działu spadku, który co do zasady powinien obejmować cały spadek.
Działu spadku można dokonać w dwojaki sposób:
*bez spłat i dopłat na rzecz pozostałych spadkobierców - w tym przypadku umowa ta nie jest opodatkowana;
*ze spłatami lub dopłatami na rzecz pozostałych spadkobierców - w tym przypadku notariusz jest zobowiązany pobrać dodatkowo podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% lub 1% od wartości rynkowej rzeczy lub praw majątkowych nabytych ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku.
Warto uregulować sytuację prawną składników majątku spadkowego, gdy do chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą solidarną odpowiedzialność za długi spadkowe, natomiast od chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą odpowiedzialność za długi spadkowe w stosunku do wielkości udziałów.
5
Dział spadku
Dział spadku jest czynnością mająca na celu uregulowanie pomiędzy spadkobiercami stanu prawnego składników wchodzących w skład masy spadkowej, poprzez ich podział. Czynnością poprzedzającą dokonanie działu spadku jest sporządzenie Aktu Poświadczenia Dziedziczenia lub przeprowadzenie postępowania spadkowego.
Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami (sporządzany u notariusza), bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Zaletą umownego działu spadku (poza szybkością załatwienia sprawy – trakcie jednej wizyty) jest możliwość wyboru pomiędzy objęciem działem całego spadku lub ograniczeniem się tylko co do jego części, w przeciwieństwie do sądowego działu spadku, który co do zasady powinien obejmować cały spadek.
Działu spadku można dokonać w dwojaki sposób:
*bez spłat i dopłat na rzecz pozostałych spadkobierców - w tym przypadku umowa ta nie jest opodatkowana;
*ze spłatami lub dopłatami na rzecz pozostałych spadkobierców - w tym przypadku notariusz jest zobowiązany pobrać dodatkowo podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% lub 1% od wartości rynkowej rzeczy lub praw majątkowych nabytych ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku.
Warto uregulować sytuację prawną składników majątku spadkowego, gdy do chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą solidarną odpowiedzialność za długi spadkowe, natomiast od chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą odpowiedzialność za długi spadkowe w stosunku do wielkości udziałów.
6
Zniesienie współwłasności
W sytuacji, gdy własność jednej rzeczy przypada więcej niż jednemu właścicielowi, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności (w przypadku gdy rzecz nabyta została wyłącznie wskutek dziedziczenia patrz Dział spadku). Zniesienia współwłasności można dokonać przed notariuszem – w trakcie jednej wizyty (po wcześniejszym dostarczeniu dokumentów), pod warunkiem, że współwłaściciele są ze sobą zgodni, w przeciwnym wypadku należy przeprowadzić postępowanie sądowe. Ponadto dopuszczalne jest również zawarcie umowy częściowego zniesienia współwłasności, na mocy której jedynie część współwłaścicieli dokonuje zniesienia współwłasności – nie jest zatem wymagany udział wszystkich współwłaścicieli. Zniesienie takie może dążyć do podziału rzeczy wspólnej na kilka składników majątkowych, których dotychczasowi właściciele stają się wyłącznymi właścicielami jak i do przyznania własności co do całej rzeczy na rzecz wyłącznie jednego właściciela.
Zniesienia współwłasności można dokonać w dwojaki sposób:
*bez spłat i dopłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli - w tym przypadku pobierany jest podatek od spadków i darowizn, przy czym zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę;
*ze spłatami lub dopłatami na rzecz pozostałych współwłaścicieli - w tym przypadku notariusz jest zobowiązany pobrać dodatkowo podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% lub 1% od wartości rynkowej rzeczy lub praw majątkowych nabytych ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku.
6
Zniesienie współwłasności
W sytuacji, gdy własność jednej rzeczy przypada więcej niż jednemu właścicielowi, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności (w przypadku gdy rzecz nabyta została wyłącznie wskutek dziedziczenia patrz Dział spadku). Zniesienia współwłasności można dokonać przed notariuszem – w trakcie jednej wizyty (po wcześniejszym dostarczeniu dokumentów), pod warunkiem, że współwłaściciele są ze sobą zgodni, w przeciwnym wypadku należy przeprowadzić postępowanie sądowe. Ponadto dopuszczalne jest również zawarcie umowy częściowego zniesienia współwłasności, na mocy której jedynie część współwłaścicieli dokonuje zniesienia współwłasności – nie jest zatem wymagany udział wszystkich współwłaścicieli. Zniesienie takie może dążyć do podziału rzeczy wspólnej na kilka składników majątkowych, których dotychczasowi właściciele stają się wyłącznymi właścicielami jak i do przyznania własności co do całej rzeczy na rzecz wyłącznie jednego właściciela.
Zniesienia współwłasności można dokonać w dwojaki sposób:
*bez spłat i dopłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli - w tym przypadku pobierany jest podatek od spadków i darowizn, przy czym zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę;
*ze spłatami lub dopłatami na rzecz pozostałych współwłaścicieli - w tym przypadku notariusz jest zobowiązany pobrać dodatkowo podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% lub 1% od wartości rynkowej rzeczy lub praw majątkowych nabytych ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku.
6
Zniesienie współwłasności
W sytuacji, gdy własność jednej rzeczy przypada więcej niż jednemu właścicielowi, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności (w przypadku gdy rzecz nabyta została wyłącznie wskutek dziedziczenia patrz Dział spadku). Zniesienia współwłasności można dokonać przed notariuszem – w trakcie jednej wizyty (po wcześniejszym dostarczeniu dokumentów), pod warunkiem, że współwłaściciele są ze sobą zgodni, w przeciwnym wypadku należy przeprowadzić postępowanie sądowe. Ponadto dopuszczalne jest również zawarcie umowy częściowego zniesienia współwłasności, na mocy której jedynie część współwłaścicieli dokonuje zniesienia współwłasności – nie jest zatem wymagany udział wszystkich współwłaścicieli. Zniesienie takie może dążyć do podziału rzeczy wspólnej na kilka składników majątkowych, których dotychczasowi właściciele stają się wyłącznymi właścicielami jak i do przyznania własności co do całej rzeczy na rzecz wyłącznie jednego właściciela.
Zniesienia współwłasności można dokonać w dwojaki sposób:
*bez spłat i dopłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli - w tym przypadku pobierany jest podatek od spadków i darowizn, przy czym zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę;
*ze spłatami lub dopłatami na rzecz pozostałych współwłaścicieli - w tym przypadku notariusz jest zobowiązany pobrać dodatkowo podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% lub 1% od wartości rynkowej rzeczy lub praw majątkowych nabytych ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku.
7
Podział majątku wspólnego małżonków
Czynności związane z podziałem majątku wspólnego małżonków mogą mieć miejsce jedynie po ustaniu wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej istniejącej pomiędzy nimi. Wspólność taka możne ustać na kilka sposobów:
- poprzez rozwód lub separację małżonków,
- poprzez sporządzenie umowy majątkowej małżeńskiej ustanawiającej rozdzielność majątkową pomiędzy małżonkami,
- wskutek śmierci jednego z małżonków.
Podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy pomiędzy małżonkami/byłymi małżonkami (sporządzany u notariusza), bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków/byłych małżonków.
Zaletą umownego podziału majątku wspólnego (poza szybkością załatwienia sprawy – w trakcie jednej wizyty) jest możliwość wyboru pomiędzy objęciem podziałem całego majątku lub ograniczeniem się tylko co do jego części, w przeciwieństwie do sądowego podziału majątku wspólnego, który co do zasady powinien obejmować cały majątek małżonków/byłych małżonków.
Podziału majątku wspólnego można dokonać zarówno ze spłatami i dopłatami na rzecz drugiego małżonka/byłego małżonka, jak i bez nich – w obu przypadkach umowa ta jest nieopodatkowana. W przypadku podziału majątku wspólnego dokonywanego wskutek śmierci jednego z małżonków czynność ta połączona będzie najprawdopodobniej z Działem spadku.
Warto uregulować sytuację prawną składników majątku wspólnego, gdyż do momentu podziału majątku wspólnego przedmioty wchodzące w skład tego majątku stanowią własność każdego z małżonków w udziale obejmującym ½ części i nie można nimi samodzielnie rozporządzać.
7
Podział majątku wspólnego małżonków
Czynności związane z podziałem majątku wspólnego małżonków mogą mieć miejsce jedynie po ustaniu wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej istniejącej pomiędzy nimi. Wspólność taka możne ustać na kilka sposobów:
- poprzez rozwód lub separację małżonków,
- poprzez sporządzenie umowy majątkowej małżeńskiej ustanawiającej rozdzielność majątkową pomiędzy małżonkami,
- wskutek śmierci jednego z małżonków.
Podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy pomiędzy małżonkami/byłymi małżonkami (sporządzany u notariusza), bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków/byłych małżonków.
Zaletą umownego podziału majątku wspólnego (poza szybkością załatwienia sprawy – w trakcie jednej wizyty) jest możliwość wyboru pomiędzy objęciem podziałem całego majątku lub ograniczeniem się tylko co do jego części, w przeciwieństwie do sądowego podziału majątku wspólnego, który co do zasady powinien obejmować cały majątek małżonków/byłych małżonków.
Podziału majątku wspólnego można dokonać zarówno ze spłatami i dopłatami na rzecz drugiego małżonka/byłego małżonka, jak i bez nich – w obu przypadkach umowa ta jest nieopodatkowana. W przypadku podziału majątku wspólnego dokonywanego wskutek śmierci jednego z małżonków czynność ta połączona będzie najprawdopodobniej z Działem spadku.
Warto uregulować sytuację prawną składników majątku wspólnego, gdyż do momentu podziału majątku wspólnego przedmioty wchodzące w skład tego majątku stanowią własność każdego z małżonków w udziale obejmującym ½ części i nie można nimi samodzielnie rozporządzać.
7
Podział majątku wspólnego małżonków
Czynności związane z podziałem majątku wspólnego małżonków mogą mieć miejsce jedynie po ustaniu wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej istniejącej pomiędzy nimi. Wspólność taka możne ustać na kilka sposobów:
- poprzez rozwód lub separację małżonków,
- poprzez sporządzenie umowy majątkowej małżeńskiej ustanawiającej rozdzielność majątkową pomiędzy małżonkami,
- wskutek śmierci jednego z małżonków.
Podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy pomiędzy małżonkami/byłymi małżonkami (sporządzany u notariusza), bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków/byłych małżonków.
Zaletą umownego podziału majątku wspólnego (poza szybkością załatwienia sprawy – w trakcie jednej wizyty) jest możliwość wyboru pomiędzy objęciem podziałem całego majątku lub ograniczeniem się tylko co do jego części, w przeciwieństwie do sądowego podziału majątku wspólnego, który co do zasady powinien obejmować cały majątek małżonków/byłych małżonków.
Podziału majątku wspólnego można dokonać zarówno ze spłatami i dopłatami na rzecz drugiego małżonka/byłego małżonka, jak i bez nich – w obu przypadkach umowa ta jest nieopodatkowana. W przypadku podziału majątku wspólnego dokonywanego wskutek śmierci jednego z małżonków czynność ta połączona będzie najprawdopodobniej z Działem spadku.
Warto uregulować sytuację prawną składników majątku wspólnego, gdyż do momentu podziału majątku wspólnego przedmioty wchodzące w skład tego majątku stanowią własność każdego z małżonków w udziale obejmującym ½ części i nie można nimi samodzielnie rozporządzać.
8
Umowy majątkowe małżeńskie
W polskim systemie prawnym ustrój jaki panuje pomiędzy małżonkami po zawarciu związku małżeńskiego to wspólność ustawowa majątkowa małżeńska, aby od początku istnienia małżeństwa pomiędzy małżonkami istniała rozdzielność majątkowa – odpowiednią umowę należy zawrzeć już przed ślubem, gdyż umowa majątkowa małżeńska zawarta przed notariuszem nie może być sporządzona z datą wsteczną jej obowiązywania.
UWAGA! Umowy majątkowe małżeńskie nie wpływają na dziedziczenie małżonków po sobie. Aby wyłączyć małżonka od dziedziczenia należy sporządzić Testament lub Umowę o zrzeczenie się dziedziczenia. Najczęściej spotykanymi umowami majątkowymi sporządzanymi u notariusza są:
- umowa rozdzielności majątkowej tzw. „intercyza”, powodująca zniesienie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, powoduje ona istnienie dwóch odrębnych majątków małżonków od momentu jej zawarcia, natomiast składniki majątku wspólnego małżonków – do czasu dokonania podziału majątku wspólnego – stają się ich własnością w udziałach obejmujących po ½ części;
- umowa rozszerzenia wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, która to powoduje włączenie składników małżonków należących do ich majątku osobistego (np. nabytych przed zawarciem małżeństwa lub w formie darowizny) - do majątku wspólnego.
Rozszerzenie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej następuje co do zasady na wszystkie składniki ich majątków poza wymienionymi w art. 49 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, natomiast jeżeli wolą małżonków jest, aby tylko jeden składnik majątku osobistego wszedł do majątku wspólnego (np. tylko jedna nieruchomość) - należy sporządzić Umowę darowizny;
Poza wyżej wymienionymi można także sporządzić umowę rozdzielności majątkowej z wyrównaniem dorobków oraz umowę wspólności majątkowej ograniczonej.
8
Umowy majątkowe małżeńskie
W polskim systemie prawnym ustrój jaki panuje pomiędzy małżonkami po zawarciu związku małżeńskiego to wspólność ustawowa majątkowa małżeńska, aby od początku istnienia małżeństwa pomiędzy małżonkami istniała rozdzielność majątkowa – odpowiednią umowę należy zawrzeć już przed ślubem, gdyż umowa majątkowa małżeńska zawarta przed notariuszem nie może być sporządzona z datą wsteczną jej obowiązywania.
UWAGA! Umowy majątkowe małżeńskie nie wpływają na dziedziczenie małżonków po sobie. Aby wyłączyć małżonka od dziedziczenia należy sporządzić Testament lub Umowę o zrzeczenie się dziedziczenia. Najczęściej spotykanymi umowami majątkowymi sporządzanymi u notariusza są:
- umowa rozdzielności majątkowej tzw. „intercyza”, powodująca zniesienie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, powoduje ona istnienie dwóch odrębnych majątków małżonków od momentu jej zawarcia, natomiast składniki majątku wspólnego małżonków – do czasu dokonania podziału majątku wspólnego – stają się ich własnością w udziałach obejmujących po ½ części;
- umowa rozszerzenia wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, która to powoduje włączenie składników małżonków należących do ich majątku osobistego (np. nabytych przed zawarciem małżeństwa lub w formie darowizny) - do majątku wspólnego.
Rozszerzenie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej następuje co do zasady na wszystkie składniki ich majątków poza wymienionymi w art. 49 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, natomiast jeżeli wolą małżonków jest, aby tylko jeden składnik majątku osobistego wszedł do majątku wspólnego (np. tylko jedna nieruchomość) - należy sporządzić Umowę darowizny;
Poza wyżej wymienionymi można także sporządzić umowę rozdzielności majątkowej z wyrównaniem dorobków oraz umowę wspólności majątkowej ograniczonej.
8
Umowy majątkowe małżeńskie
W polskim systemie prawnym ustrój jaki panuje pomiędzy małżonkami po zawarciu związku małżeńskiego to wspólność ustawowa majątkowa małżeńska, aby od początku istnienia małżeństwa pomiędzy małżonkami istniała rozdzielność majątkowa – odpowiednią umowę należy zawrzeć już przed ślubem, gdyż umowa majątkowa małżeńska zawarta przed notariuszem nie może być sporządzona z datą wsteczną jej obowiązywania.
UWAGA! Umowy majątkowe małżeńskie nie wpływają na dziedziczenie małżonków po sobie. Aby wyłączyć małżonka od dziedziczenia należy sporządzić Testament lub Umowę o zrzeczenie się dziedziczenia. Najczęściej spotykanymi umowami majątkowymi sporządzanymi u notariusza są:
- umowa rozdzielności majątkowej tzw. „intercyza”, powodująca zniesienie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, powoduje ona istnienie dwóch odrębnych majątków małżonków od momentu jej zawarcia, natomiast składniki majątku wspólnego małżonków – do czasu dokonania podziału majątku wspólnego – stają się ich własnością w udziałach obejmujących po ½ części;
- umowa rozszerzenia wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, która to powoduje włączenie składników małżonków należących do ich majątku osobistego (np. nabytych przed zawarciem małżeństwa lub w formie darowizny) - do majątku wspólnego.
Rozszerzenie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej następuje co do zasady na wszystkie składniki ich majątków poza wymienionymi w art. 49 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, natomiast jeżeli wolą małżonków jest, aby tylko jeden składnik majątku osobistego wszedł do majątku wspólnego (np. tylko jedna nieruchomość) - należy sporządzić Umowę darowizny;
Poza wyżej wymienionymi można także sporządzić umowę rozdzielności majątkowej z wyrównaniem dorobków oraz umowę wspólności majątkowej ograniczonej.
9
Darowizna
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Mimo, iż darowizna jest czynnością nieodpłatną, to można ustanowić na rzecz Darczyńcy służebność osobistą polegającą na prawie korzystania z obdarowanej nieruchomości. Ponadto istnieje również możliwość wyboru (w przypadku gdy Obdarowany pozostaje w związku małżeńskim, w którym nie istnieje ustrój rozdzielności majątkowej), do jakiego majątku ma być poczyniona darowizna, tj. do majątku osobistego czy do majątku wspólnego małżonków (tu należy zaznaczyć jednak, że często poprzez darowanie nieruchomości np. na rzecz syna/córki i synowej/zięcia występuje podatek od spadków i darowizn, który to nie wystąpi w przypadku darowizny dokonanej wyłącznie na rzecz syna/córki).
Darowiznę odróżnia od testamentu to, iż jest ona dokonywana za życia, tzn. przeniesienie własności następuje z chwilą podpisania aktu notarialnego, a nie dopiero w momencie śmierci, tak jak ma to miejsce w przypadku Testamentu.
Należy również dodać, że dokonane darowizny powinny zostać zaliczone na schedę spadkową w przypadku dokonywania działu spadku pomiędzy spadkobiercami ustawowymi, chyba że z oświadczenia spadkodawcy zawartego w umowie darowizny wynika, że została ona dokonana ze zwolnieniem od obowiązku zaliczenia jej na tę schedę.
Ponadto dokonane darowizny dolicza się do spadku przy obliczaniu zachowku
- tego skutku nie da się wyłączyć w umowie darowizny. Tak więc pomimo, że darowizna jest bezpłatnym świadczeniem dokonywanym za życia, nie pozostaje obojętna na sprawy spadkowe.
Podatki
Darowizny są co do zasady opodatkowane Ustawą o podatku od spadków i darowizn z dnia 28 lipca 1983 roku, jednakże zgodnie z art. 4a tej ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę w wypadkach określonych w ustawie.
Należny podatek notariusz zobowiązany jest pobrać przy zawarciu aktu notarialnego.
9
Darowizna
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Mimo, iż darowizna jest czynnością nieodpłatną, to można ustanowić na rzecz Darczyńcy służebność osobistą polegającą na prawie korzystania z obdarowanej nieruchomości. Ponadto istnieje również możliwość wyboru (w przypadku gdy Obdarowany pozostaje w związku małżeńskim, w którym nie istnieje ustrój rozdzielności majątkowej), do jakiego majątku ma być poczyniona darowizna, tj. do majątku osobistego czy do majątku wspólnego małżonków (tu należy zaznaczyć jednak, że często poprzez darowanie nieruchomości np. na rzecz syna/córki i synowej/zięcia występuje podatek od spadków i darowizn, który to nie wystąpi w przypadku darowizny dokonanej wyłącznie na rzecz syna/córki).
Darowiznę odróżnia od testamentu to, iż jest ona dokonywana za życia, tzn. przeniesienie własności następuje z chwilą podpisania aktu notarialnego, a nie dopiero w momencie śmierci, tak jak ma to miejsce w przypadku Testamentu.
Należy również dodać, że dokonane darowizny powinny zostać zaliczone na schedę spadkową w przypadku dokonywania działu spadku pomiędzy spadkobiercami ustawowymi, chyba że z oświadczenia spadkodawcy zawartego w umowie darowizny wynika, że została ona dokonana ze zwolnieniem od obowiązku zaliczenia jej na tę schedę.
Ponadto dokonane darowizny dolicza się do spadku przy obliczaniu zachowku
- tego skutku nie da się wyłączyć w umowie darowizny. Tak więc pomimo, że darowizna jest bezpłatnym świadczeniem dokonywanym za życia, nie pozostaje obojętna na sprawy spadkowe.
Podatki
Darowizny są co do zasady opodatkowane Ustawą o podatku od spadków i darowizn z dnia 28 lipca 1983 roku, jednakże zgodnie z art. 4a tej ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę w wypadkach określonych w ustawie.
Należny podatek notariusz zobowiązany jest pobrać przy zawarciu aktu notarialnego.
9
Darowizna
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Mimo, iż darowizna jest czynnością nieodpłatną, to można ustanowić na rzecz Darczyńcy służebność osobistą polegającą na prawie korzystania z obdarowanej nieruchomości. Ponadto istnieje również możliwość wyboru (w przypadku gdy Obdarowany pozostaje w związku małżeńskim, w którym nie istnieje ustrój rozdzielności majątkowej), do jakiego majątku ma być poczyniona darowizna, tj. do majątku osobistego czy do majątku wspólnego małżonków (tu należy zaznaczyć jednak, że często poprzez darowanie nieruchomości np. na rzecz syna/córki i synowej/zięcia występuje podatek od spadków i darowizn, który to nie wystąpi w przypadku darowizny dokonanej wyłącznie na rzecz syna/córki).
Darowiznę odróżnia od testamentu to, iż jest ona dokonywana za życia, tzn. przeniesienie własności następuje z chwilą podpisania aktu notarialnego, a nie dopiero w momencie śmierci, tak jak ma to miejsce w przypadku Testamentu.
Należy również dodać, że dokonane darowizny powinny zostać zaliczone na schedę spadkową w przypadku dokonywania działu spadku pomiędzy spadkobiercami ustawowymi, chyba że z oświadczenia spadkodawcy zawartego w umowie darowizny wynika, że została ona dokonana ze zwolnieniem od obowiązku zaliczenia jej na tę schedę.
Ponadto dokonane darowizny dolicza się do spadku przy obliczaniu zachowku
- tego skutku nie da się wyłączyć w umowie darowizny. Tak więc pomimo, że darowizna jest bezpłatnym świadczeniem dokonywanym za życia, nie pozostaje obojętna na sprawy spadkowe.
Podatki
Darowizny są co do zasady opodatkowane Ustawą o podatku od spadków i darowizn z dnia 28 lipca 1983 roku, jednakże zgodnie z art. 4a tej ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę w wypadkach określonych w ustawie.
Należny podatek notariusz zobowiązany jest pobrać przy zawarciu aktu notarialnego.
10
Umowa o dożywocie
Jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie, powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.
Ponadto treść dożywocia można rozszerzyć także o inne zapisy, według uznania stron.
UWAGA: przedmiotem umowy o dożywocie może być tylko i wyłącznie nieruchomość lub użytkowanie wieczyste lub przysługujący co do nich udział, nie może być nim zatem spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.
Umowa o dożywocie często jest mylona z umową darowizny, od której to różni się obowiązkiem dożywotniego utrzymania dożywotnika, w przeciwieństwie do darowizny, która to w braku odmiennych ustaleń stron nie rodzi żadnych dodatkowych konsekwencji po stronie obdarowanego. Ponadto poza samym dożywociem, na nabywanej nieruchomości możliwe też jest ustanowienie użytkowania na rzecz dożywotnika.
Zaznaczyć także należy, że przedmiot objęty umową o dożywocie wchodzi do majątku wspólnego małżonków (o ile nabywca pozostaje w związku małżeńskim, w którym nie istnieje ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej – nie ma tu możliwości wyboru, tak jak przy umowie darowizny).
Ponadto umowa o dożywocie nie podlega zaliczaniu na poczet schedy spadkowej, ani nie bierze się jej pod uwagę przy obliczaniu zachowku – tak jak to ma miejsce w przypadku darowizn.
Podatek
Umowa o dożywocie jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od wartości rynkowej nabywanej nieruchomości lub użytkowania wieczystego, który to podatek pobiera notariusz przy sporządzeniu umowy.
10
Umowa o dożywocie
Jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie, powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.
Ponadto treść dożywocia można rozszerzyć także o inne zapisy, według uznania stron.
UWAGA: przedmiotem umowy o dożywocie może być tylko i wyłącznie nieruchomość lub użytkowanie wieczyste lub przysługujący co do nich udział, nie może być nim zatem spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.
Umowa o dożywocie często jest mylona z umową darowizny, od której to różni się obowiązkiem dożywotniego utrzymania dożywotnika, w przeciwieństwie do darowizny, która to w braku odmiennych ustaleń stron nie rodzi żadnych dodatkowych konsekwencji po stronie obdarowanego. Ponadto poza samym dożywociem, na nabywanej nieruchomości możliwe też jest ustanowienie użytkowania na rzecz dożywotnika.
Zaznaczyć także należy, że przedmiot objęty umową o dożywocie wchodzi do majątku wspólnego małżonków (o ile nabywca pozostaje w związku małżeńskim, w którym nie istnieje ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej – nie ma tu możliwości wyboru, tak jak przy umowie darowizny).
Ponadto umowa o dożywocie nie podlega zaliczaniu na poczet schedy spadkowej, ani nie bierze się jej pod uwagę przy obliczaniu zachowku – tak jak to ma miejsce w przypadku darowizn.
Podatek
Umowa o dożywocie jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od wartości rynkowej nabywanej nieruchomości lub użytkowania wieczystego, który to podatek pobiera notariusz przy sporządzeniu umowy.
10
Umowa o dożywocie
Jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie, powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.
Ponadto treść dożywocia można rozszerzyć także o inne zapisy, według uznania stron.
UWAGA: przedmiotem umowy o dożywocie może być tylko i wyłącznie nieruchomość lub użytkowanie wieczyste lub przysługujący co do nich udział, nie może być nim zatem spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.
Umowa o dożywocie często jest mylona z umową darowizny, od której to różni się obowiązkiem dożywotniego utrzymania dożywotnika, w przeciwieństwie do darowizny, która to w braku odmiennych ustaleń stron nie rodzi żadnych dodatkowych konsekwencji po stronie obdarowanego. Ponadto poza samym dożywociem, na nabywanej nieruchomości możliwe też jest ustanowienie użytkowania na rzecz dożywotnika.
Zaznaczyć także należy, że przedmiot objęty umową o dożywocie wchodzi do majątku wspólnego małżonków (o ile nabywca pozostaje w związku małżeńskim, w którym nie istnieje ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej – nie ma tu możliwości wyboru, tak jak przy umowie darowizny).
Ponadto umowa o dożywocie nie podlega zaliczaniu na poczet schedy spadkowej, ani nie bierze się jej pod uwagę przy obliczaniu zachowku – tak jak to ma miejsce w przypadku darowizn.
Podatek
Umowa o dożywocie jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od wartości rynkowej nabywanej nieruchomości lub użytkowania wieczystego, który to podatek pobiera notariusz przy sporządzeniu umowy.
11
Umowa przedwstępna
Umowa przedwstępna jest umową zobowiązującą do zawarcia umowy przyrzeczonej przez strony, najczęściej więc jest zawierana pomiędzy osobami trzecimi, które zamierzają zawrzeć umowę sprzedaży, w celu zabezpieczenia interesów obu stron. Powinna ona zawierać najistotniejsze elementy takie jak np. cena sprzedaży, dodatkowe warunki jakie mają spełnić strony, a także wskazanie terminu zawarcia umowy przyrzeczonej (wskazanie terminu nie jest obligatoryjne, jednakże znacząco ułatwia w późniejszym ewentualnym procedowaniu).
Umowa taka może być zawarta zarówno w formie zwykłej pisemnej jak i w formie aktu notarialnego, jednakże obie formy niosą za sobą różne skutki, np. w przypadku gdy do umowy przyrzeczonej wymagana jest forma aktu notarialnego (np. umowa sprzedaży nieruchomości), w przypadku zawarcia umowy przedwstępnej w formie zwykłej pisemnej jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej (wartość takiego odszkodowania można określić w umowie), natomiast gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy (w przypadku umowy sprzedaży nieruchomości – aktu notarialnego), strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej w terminie roku od dnia, w którym umowa przyrzeczona miała być zawarta – tak więc forma aktu notarialnego wywołuje skutek silniejszy.
Ponadto dodatkowymi zabezpieczeniami w przypadku sporządzenia umowy przedwstępnej w formie aktu notarialnego mogą być np.:
- wpisanie w Dziale III księgi wieczystej roszczenia o zawarcie umowy przyrzeczonej,
- ustanowienie hipoteki (podlega ujawnieniu w Dziale IV księgi wieczystej) np. co do zwrotu zaliczki bądź zadatku w określonych warunkach, w przypadku gdy takowy został dany.
11
Umowa przedwstępna
Umowa przedwstępna jest umową zobowiązującą do zawarcia umowy przyrzeczonej przez strony, najczęściej więc jest zawierana pomiędzy osobami trzecimi, które zamierzają zawrzeć umowę sprzedaży, w celu zabezpieczenia interesów obu stron. Powinna ona zawierać najistotniejsze elementy takie jak np. cena sprzedaży, dodatkowe warunki jakie mają spełnić strony, a także wskazanie terminu zawarcia umowy przyrzeczonej (wskazanie terminu nie jest obligatoryjne, jednakże znacząco ułatwia w późniejszym ewentualnym procedowaniu).
Umowa taka może być zawarta zarówno w formie zwykłej pisemnej jak i w formie aktu notarialnego, jednakże obie formy niosą za sobą różne skutki, np. w przypadku gdy do umowy przyrzeczonej wymagana jest forma aktu notarialnego (np. umowa sprzedaży nieruchomości), w przypadku zawarcia umowy przedwstępnej w formie zwykłej pisemnej jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej (wartość takiego odszkodowania można określić w umowie), natomiast gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy (w przypadku umowy sprzedaży nieruchomości – aktu notarialnego), strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej w terminie roku od dnia, w którym umowa przyrzeczona miała być zawarta – tak więc forma aktu notarialnego wywołuje skutek silniejszy.
Ponadto dodatkowymi zabezpieczeniami w przypadku sporządzenia umowy przedwstępnej w formie aktu notarialnego mogą być np.:
- wpisanie w Dziale III księgi wieczystej roszczenia o zawarcie umowy przyrzeczonej,
- ustanowienie hipoteki (podlega ujawnieniu w Dziale IV księgi wieczystej) np. co do zwrotu zaliczki bądź zadatku w określonych warunkach, w przypadku gdy takowy został dany.
11
Umowa przedwstępna
Umowa przedwstępna jest umową zobowiązującą do zawarcia umowy przyrzeczonej przez strony, najczęściej więc jest zawierana pomiędzy osobami trzecimi, które zamierzają zawrzeć umowę sprzedaży, w celu zabezpieczenia interesów obu stron. Powinna ona zawierać najistotniejsze elementy takie jak np. cena sprzedaży, dodatkowe warunki jakie mają spełnić strony, a także wskazanie terminu zawarcia umowy przyrzeczonej (wskazanie terminu nie jest obligatoryjne, jednakże znacząco ułatwia w późniejszym ewentualnym procedowaniu).
Umowa taka może być zawarta zarówno w formie zwykłej pisemnej jak i w formie aktu notarialnego, jednakże obie formy niosą za sobą różne skutki, np. w przypadku gdy do umowy przyrzeczonej wymagana jest forma aktu notarialnego (np. umowa sprzedaży nieruchomości), w przypadku zawarcia umowy przedwstępnej w formie zwykłej pisemnej jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej (wartość takiego odszkodowania można określić w umowie), natomiast gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy (w przypadku umowy sprzedaży nieruchomości – aktu notarialnego), strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej w terminie roku od dnia, w którym umowa przyrzeczona miała być zawarta – tak więc forma aktu notarialnego wywołuje skutek silniejszy.
Ponadto dodatkowymi zabezpieczeniami w przypadku sporządzenia umowy przedwstępnej w formie aktu notarialnego mogą być np.:
- wpisanie w Dziale III księgi wieczystej roszczenia o zawarcie umowy przyrzeczonej,
- ustanowienie hipoteki (podlega ujawnieniu w Dziale IV księgi wieczystej) np. co do zwrotu zaliczki bądź zadatku w określonych warunkach, w przypadku gdy takowy został dany.
12
Pełnomocnictwo
Pełnomocnictwo obejmuje umocowanie Mocodawcy do dokonywania czynności w jego imieniu i na jego rzecz przez pełnomocnika; możemy wyróżnić dwa rodzaje pełnomocnictw:
- pełnomocnictwo ogólne, które obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu i powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie,
- pełnomocnictwo szczególne, tj. do dokonania konkretnej czynności, które to z uwagi na wymóg zachowania szczególnej formy (np. poświadczenie podpisu lub forma aktu notarialnego) są podpisywane u notariusza; najczęściej spotykanymi pełnomocnictwami, co do których wymagana jest forma aktu notarialnego są to pełnomocnictwa dotyczące obrotu nieruchomościami, np. jej sprzedaż, darowizna, zamiana, dział spadku lub zniesienie współwłasności. Co do zasady pełnomocnictwo w formie aktu notarialnego można sporządzić do każdej czynności, nawet do takiej co do której nie jest wymagana taka forma, istnieją jednak czynności, co do których nie można sporządzić pełnomocnictwa, są to w szczególności Testament i Akt Poświadczenia Dziedziczenia.
Należy także pamiętać, że pełnomocnictwo nie musi być udzielone dożywotnio, może być w każdym czasie odwołane, chyba że Mocodawca zrzekł się jego odwołania z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa. Ponadto umocowanie wygasa ze śmiercią Mocodawcy lub Pełnomocnika, chyba że w pełnomocnictwie inaczej zastrzeżono z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.
12
Pełnomocnictwo
Pełnomocnictwo obejmuje umocowanie Mocodawcy do dokonywania czynności w jego imieniu i na jego rzecz przez pełnomocnika; możemy wyróżnić dwa rodzaje pełnomocnictw:
- pełnomocnictwo ogólne, które obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu i powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie,
- pełnomocnictwo szczególne, tj. do dokonania konkretnej czynności, które to z uwagi na wymóg zachowania szczególnej formy (np. poświadczenie podpisu lub forma aktu notarialnego) są podpisywane u notariusza; najczęściej spotykanymi pełnomocnictwami, co do których wymagana jest forma aktu notarialnego są to pełnomocnictwa dotyczące obrotu nieruchomościami, np. jej sprzedaż, darowizna, zamiana, dział spadku lub zniesienie współwłasności. Co do zasady pełnomocnictwo w formie aktu notarialnego można sporządzić do każdej czynności, nawet do takiej co do której nie jest wymagana taka forma, istnieją jednak czynności, co do których nie można sporządzić pełnomocnictwa, są to w szczególności Testament i Akt Poświadczenia Dziedziczenia.
Należy także pamiętać, że pełnomocnictwo nie musi być udzielone dożywotnio, może być w każdym czasie odwołane, chyba że Mocodawca zrzekł się jego odwołania z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa. Ponadto umocowanie wygasa ze śmiercią Mocodawcy lub Pełnomocnika, chyba że w pełnomocnictwie inaczej zastrzeżono z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.
12
Pełnomocnictwo
Pełnomocnictwo obejmuje umocowanie Mocodawcy do dokonywania czynności w jego imieniu i na jego rzecz przez pełnomocnika; możemy wyróżnić dwa rodzaje pełnomocnictw:
- pełnomocnictwo ogólne, które obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu i powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie,
- pełnomocnictwo szczególne, tj. do dokonania konkretnej czynności, które to z uwagi na wymóg zachowania szczególnej formy (np. poświadczenie podpisu lub forma aktu notarialnego) są podpisywane u notariusza; najczęściej spotykanymi pełnomocnictwami, co do których wymagana jest forma aktu notarialnego są to pełnomocnictwa dotyczące obrotu nieruchomościami, np. jej sprzedaż, darowizna, zamiana, dział spadku lub zniesienie współwłasności. Co do zasady pełnomocnictwo w formie aktu notarialnego można sporządzić do każdej czynności, nawet do takiej co do której nie jest wymagana taka forma, istnieją jednak czynności, co do których nie można sporządzić pełnomocnictwa, są to w szczególności Testament i Akt Poświadczenia Dziedziczenia.
Należy także pamiętać, że pełnomocnictwo nie musi być udzielone dożywotnio, może być w każdym czasie odwołane, chyba że Mocodawca zrzekł się jego odwołania z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa. Ponadto umocowanie wygasa ze śmiercią Mocodawcy lub Pełnomocnika, chyba że w pełnomocnictwie inaczej zastrzeżono z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.
13
Ustanowienie służebności
Służebność jest to prawo obciążające nieruchomość, podlegające ujawnieniu w Dziale III księgi wieczystej. Służebności możemy podzielić na trzy kategorie:
- służebność gruntowa, która to uprawnia każdoczesnego właściciela działki do korzystania z nieruchomości obciążonej w sposób przewidziany w treści służebności, służebność ta podlega ponadto ujawnieniu w Dziale I-Sp księgi wieczystej nieruchomości uprawnionej i jest ona zbywalna, tj. istnieje ona pomimo zmiany właściciela nieruchomości, do momentu zrzeczenia się jej przez uprawnionego, najczęściej ustanawianą służebnością gruntową jest służebność przejścia i przejazdu w przypadku, gdy nieruchomość nie ma bezpośredniego dostępu do drogi;
- służebność osobista, dotyczy najczęściej służebności mieszkania, polegającej na korzystaniu przez uprawnionego z pomieszczeń i urządzeń przeznaczonych do wspólnego użytku mieszkańców budynku, uprawnienie to jest natomiast w odróżnieniu od służebności gruntowej prawem niezbywalnym i wygasa najpóźniej w dniu śmierci uprawnionego;
- służebność przesyłu, która jest obciążeniem nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, wymienione w ustawie, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń.
Każda z służebności może zostać wykreślona z księgi wieczystej na skutek zrzeczenia się jej przez uprawnionego i udzielenia zgody na jej wykreślenie z księgi wieczystej, która to zgoda wymaga formy dokumentu z podpisem notarialnie poświadczonym.
Podatki
Należy dodać, że powyższe służebności mogą być opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych (w przypadku służebności odpłatnych) – w wysokości 1% od wynagrodzenia uiszczanego za ustanowienie służebności lub podatkiem lub podatkiem od spadków i darowizn (w przypadku nieodpłatnej służebności osobistej).
13
Ustanowienie służebności
Służebność jest to prawo obciążające nieruchomość, podlegające ujawnieniu w Dziale III księgi wieczystej. Służebności możemy podzielić na trzy kategorie:
- służebność gruntowa, która to uprawnia każdoczesnego właściciela działki do korzystania z nieruchomości obciążonej w sposób przewidziany w treści służebności, służebność ta podlega ponadto ujawnieniu w Dziale I-Sp księgi wieczystej nieruchomości uprawnionej i jest ona zbywalna, tj. istnieje ona pomimo zmiany właściciela nieruchomości, do momentu zrzeczenia się jej przez uprawnionego, najczęściej ustanawianą służebnością gruntową jest służebność przejścia i przejazdu w przypadku, gdy nieruchomość nie ma bezpośredniego dostępu do drogi;
- służebność osobista, dotyczy najczęściej służebności mieszkania, polegającej na korzystaniu przez uprawnionego z pomieszczeń i urządzeń przeznaczonych do wspólnego użytku mieszkańców budynku, uprawnienie to jest natomiast w odróżnieniu od służebności gruntowej prawem niezbywalnym i wygasa najpóźniej w dniu śmierci uprawnionego;
- służebność przesyłu, która jest obciążeniem nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, wymienione w ustawie, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń.
Każda z służebności może zostać wykreślona z księgi wieczystej na skutek zrzeczenia się jej przez uprawnionego i udzielenia zgody na jej wykreślenie z księgi wieczystej, która to zgoda wymaga formy dokumentu z podpisem notarialnie poświadczonym.
Podatki
Należy dodać, że powyższe służebności mogą być opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych (w przypadku służebności odpłatnych) – w wysokości 1% od wynagrodzenia uiszczanego za ustanowienie służebności lub podatkiem lub podatkiem od spadków i darowizn (w przypadku nieodpłatnej służebności osobistej).
13
Ustanowienie służebności
Służebność jest to prawo obciążające nieruchomość, podlegające ujawnieniu w Dziale III księgi wieczystej. Służebności możemy podzielić na trzy kategorie:
- służebność gruntowa, która to uprawnia każdoczesnego właściciela działki do korzystania z nieruchomości obciążonej w sposób przewidziany w treści służebności, służebność ta podlega ponadto ujawnieniu w Dziale I-Sp księgi wieczystej nieruchomości uprawnionej i jest ona zbywalna, tj. istnieje ona pomimo zmiany właściciela nieruchomości, do momentu zrzeczenia się jej przez uprawnionego, najczęściej ustanawianą służebnością gruntową jest służebność przejścia i przejazdu w przypadku, gdy nieruchomość nie ma bezpośredniego dostępu do drogi;
- służebność osobista, dotyczy najczęściej służebności mieszkania, polegającej na korzystaniu przez uprawnionego z pomieszczeń i urządzeń przeznaczonych do wspólnego użytku mieszkańców budynku, uprawnienie to jest natomiast w odróżnieniu od służebności gruntowej prawem niezbywalnym i wygasa najpóźniej w dniu śmierci uprawnionego;
- służebność przesyłu, która jest obciążeniem nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, wymienione w ustawie, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń.
Każda z służebności może zostać wykreślona z księgi wieczystej na skutek zrzeczenia się jej przez uprawnionego i udzielenia zgody na jej wykreślenie z księgi wieczystej, która to zgoda wymaga formy dokumentu z podpisem notarialnie poświadczonym.
Podatki
Należy dodać, że powyższe służebności mogą być opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych (w przypadku służebności odpłatnych) – w wysokości 1% od wynagrodzenia uiszczanego za ustanowienie służebności lub podatkiem lub podatkiem od spadków i darowizn (w przypadku nieodpłatnej służebności osobistej).
14
Hipoteka
Hipoteka jest to zabezpieczenie oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego. Hipoteka możne obciążyć nieruchomość/udział w nieruchomości prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości.
Hipoteką można obciążyć ponadto użytkowanie wieczyste wraz z budynkami i urządzeniami na użytkowanym gruncie stanowiącymi własność użytkownika wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub udział w tych prawach, a także wierzytelność zabezpieczoną hipoteką.
Do powstania hipoteki niezbędny jest wpis w księdze wieczystej (odpłatny w kwocie 200 zł), wpisu takiego można dokonać na dwa sposoby:
- poprzez złożenie wniosku wieczystoksięgowego w Wydziale Ksiąg Wieczystych sądu właściwego dla położenia nieruchomości osobiście,
- za pośrednictwem notariusza, w przypadku sporządzenia aktu notarialnego.
Do wykreślenia hipoteki (odpłatne w kwocie 100 zł), co do której wygasła już wierzytelność niezbędny jest natomiast wniosek o jej wykreślenie, złożony jak powyżej osobiście lub za pośrednictwem notariusza.
Podatek
Dodać także należy, że ustanowienie hipoteki pobierany jest podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 0,1% od kwoty zabezpieczonej wierzytelności lub 19 zł na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej, który to podatek – w przypadku sporządzenia aktu notarialnego zobowiązany jest pobrać notariusz, a w przypadku złożenia wniosku wieczystoksięgowego osobiście należy opłacić go samodzielnie.
14
Hipoteka
Hipoteka jest to zabezpieczenie oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego. Hipoteka możne obciążyć nieruchomość/udział w nieruchomości prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości.
Hipoteką można obciążyć ponadto użytkowanie wieczyste wraz z budynkami i urządzeniami na użytkowanym gruncie stanowiącymi własność użytkownika wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub udział w tych prawach, a także wierzytelność zabezpieczoną hipoteką.
Do powstania hipoteki niezbędny jest wpis w księdze wieczystej (odpłatny w kwocie 200 zł), wpisu takiego można dokonać na dwa sposoby:
- poprzez złożenie wniosku wieczystoksięgowego w Wydziale Ksiąg Wieczystych sądu właściwego dla położenia nieruchomości osobiście,
- za pośrednictwem notariusza, w przypadku sporządzenia aktu notarialnego.
Do wykreślenia hipoteki (odpłatne w kwocie 100 zł), co do której wygasła już wierzytelność niezbędny jest natomiast wniosek o jej wykreślenie, złożony jak powyżej osobiście lub za pośrednictwem notariusza.
Podatek
Dodać także należy, że ustanowienie hipoteki pobierany jest podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 0,1% od kwoty zabezpieczonej wierzytelności lub 19 zł na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej, który to podatek – w przypadku sporządzenia aktu notarialnego zobowiązany jest pobrać notariusz, a w przypadku złożenia wniosku wieczystoksięgowego osobiście należy opłacić go samodzielnie.
14
Hipoteka
Hipoteka jest to zabezpieczenie oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego. Hipoteka możne obciążyć nieruchomość/udział w nieruchomości prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości.
Hipoteką można obciążyć ponadto użytkowanie wieczyste wraz z budynkami i urządzeniami na użytkowanym gruncie stanowiącymi własność użytkownika wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub udział w tych prawach, a także wierzytelność zabezpieczoną hipoteką.
Do powstania hipoteki niezbędny jest wpis w księdze wieczystej (odpłatny w kwocie 200 zł), wpisu takiego można dokonać na dwa sposoby:
- poprzez złożenie wniosku wieczystoksięgowego w Wydziale Ksiąg Wieczystych sądu właściwego dla położenia nieruchomości osobiście,
- za pośrednictwem notariusza, w przypadku sporządzenia aktu notarialnego.
Do wykreślenia hipoteki (odpłatne w kwocie 100 zł), co do której wygasła już wierzytelność niezbędny jest natomiast wniosek o jej wykreślenie, złożony jak powyżej osobiście lub za pośrednictwem notariusza.
Podatek
Dodać także należy, że ustanowienie hipoteki pobierany jest podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 0,1% od kwoty zabezpieczonej wierzytelności lub 19 zł na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej, który to podatek – w przypadku sporządzenia aktu notarialnego zobowiązany jest pobrać notariusz, a w przypadku złożenia wniosku wieczystoksięgowego osobiście należy opłacić go samodzielnie.
15
Rygor egzekucji (art. 777 Kodeksu postępowania cywilnego)
Rygor egzekucji jest zabezpieczeniem wierzyciela przed niewywiązywaniem się Dłużnika z obowiązku spełnienia określonego świadczenia w określonym terminie.
W przypadku braku tytułu egzekucyjnego wierzyciel jest narażony na długie postępowania sądowe mające na celu wyegzekwowanie należnej mu kwoty, pochodzącej np. z tytułu udzielonej pożyczki, z tytułu zapłaty ceny czy zwrotu określonego przedmiotu. W celu uniknięcia batalii sądowych warto zabezpieczyć się właśnie wyżej wspomnianym rygorem egzekucji, który to po nadaniu klauzuli wykonalności staje się tytułem wykonawczym będącym podstawą egzekucji. Nadanie takiej klauzuli wykonalności przez sąd trwa natomiast znacznie krócej niż cały proces sądowy jaki ma miejsce w przypadku braku takiego zabezpieczenia.
Oświadczenie o poddaniu się przez dłużnika egzekucji może być zarówno sporządzone w akcie notarialnym zawierającym np. zobowiązanie do zapłaty ceny czy wydanie przedmiotu, które to mają nastąpić w przyszłości, a także w odrębnym akcie notarialnym, np. w celu zabezpieczenia banku co do zwrotu kwoty pożyczki.
Egzekucji można poddać się:
- co do zapłaty sumy pieniężnej lub wydania rzeczy oznaczonych co do gatunku, ilościowo w akcie określonych, albo też wydania rzeczy indywidualnie oznaczonej, gdy w akcie wskazano termin wykonania obowiązku lub zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie (art. 777 §1 pkt 4),
- co do zapłaty sumy pieniężnej do wysokości w akcie wprost określonej albo oznaczonej za pomocą klauzuli waloryzacyjnej, gdy w akcie wskazano zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie obowiązku, jak również termin, do którego wierzyciel może wystąpić o nadanie temu aktowi klauzuli wykonalności (art. 777 §1 pkt 5),
- w przypadku gdy niebędąca dłużnikiem osobistym osoba, której rzecz, wierzytelność lub prawo obciążone jest hipoteką lub zastawem, poddała się egzekucji z obciążonego przedmiotu w celu zaspokojenia wierzytelności pieniężnej przysługującej zabezpieczonemu wierzycielowi (art. 777 §1 pkt 6).
15
Rygor egzekucji (art. 777 Kodeksu postępowania cywilnego)
Rygor egzekucji jest zabezpieczeniem wierzyciela przed niewywiązywaniem się Dłużnika z obowiązku spełnienia określonego świadczenia w określonym terminie.
W przypadku braku tytułu egzekucyjnego wierzyciel jest narażony na długie postępowania sądowe mające na celu wyegzekwowanie należnej mu kwoty, pochodzącej np. z tytułu udzielonej pożyczki, z tytułu zapłaty ceny czy zwrotu określonego przedmiotu. W celu uniknięcia batalii sądowych warto zabezpieczyć się właśnie wyżej wspomnianym rygorem egzekucji, który to po nadaniu klauzuli wykonalności staje się tytułem wykonawczym będącym podstawą egzekucji. Nadanie takiej klauzuli wykonalności przez sąd trwa natomiast znacznie krócej niż cały proces sądowy jaki ma miejsce w przypadku braku takiego zabezpieczenia.
Oświadczenie o poddaniu się przez dłużnika egzekucji może być zarówno sporządzone w akcie notarialnym zawierającym np. zobowiązanie do zapłaty ceny czy wydanie przedmiotu, które to mają nastąpić w przyszłości, a także w odrębnym akcie notarialnym, np. w celu zabezpieczenia banku co do zwrotu kwoty pożyczki.
Egzekucji można poddać się:
- co do zapłaty sumy pieniężnej lub wydania rzeczy oznaczonych co do gatunku, ilościowo w akcie określonych, albo też wydania rzeczy indywidualnie oznaczonej, gdy w akcie wskazano termin wykonania obowiązku lub zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie (art. 777 §1 pkt 4),
- co do zapłaty sumy pieniężnej do wysokości w akcie wprost określonej albo oznaczonej za pomocą klauzuli waloryzacyjnej, gdy w akcie wskazano zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie obowiązku, jak również termin, do którego wierzyciel może wystąpić o nadanie temu aktowi klauzuli wykonalności (art. 777 §1 pkt 5),
- w przypadku gdy niebędąca dłużnikiem osobistym osoba, której rzecz, wierzytelność lub prawo obciążone jest hipoteką lub zastawem, poddała się egzekucji z obciążonego przedmiotu w celu zaspokojenia wierzytelności pieniężnej przysługującej zabezpieczonemu wierzycielowi (art. 777 §1 pkt 6).
15
Rygor egzekucji (art. 777 Kodeksu postępowania cywilnego)
Rygor egzekucji jest zabezpieczeniem wierzyciela przed niewywiązywaniem się Dłużnika z obowiązku spełnienia określonego świadczenia w określonym terminie.
W przypadku braku tytułu egzekucyjnego wierzyciel jest narażony na długie postępowania sądowe mające na celu wyegzekwowanie należnej mu kwoty, pochodzącej np. z tytułu udzielonej pożyczki, z tytułu zapłaty ceny czy zwrotu określonego przedmiotu. W celu uniknięcia batalii sądowych warto zabezpieczyć się właśnie wyżej wspomnianym rygorem egzekucji, który to po nadaniu klauzuli wykonalności staje się tytułem wykonawczym będącym podstawą egzekucji. Nadanie takiej klauzuli wykonalności przez sąd trwa natomiast znacznie krócej niż cały proces sądowy jaki ma miejsce w przypadku braku takiego zabezpieczenia.
Oświadczenie o poddaniu się przez dłużnika egzekucji może być zarówno sporządzone w akcie notarialnym zawierającym np. zobowiązanie do zapłaty ceny czy wydanie przedmiotu, które to mają nastąpić w przyszłości, a także w odrębnym akcie notarialnym, np. w celu zabezpieczenia banku co do zwrotu kwoty pożyczki.
Egzekucji można poddać się:
- co do zapłaty sumy pieniężnej lub wydania rzeczy oznaczonych co do gatunku, ilościowo w akcie określonych, albo też wydania rzeczy indywidualnie oznaczonej, gdy w akcie wskazano termin wykonania obowiązku lub zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie (art. 777 §1 pkt 4),
- co do zapłaty sumy pieniężnej do wysokości w akcie wprost określonej albo oznaczonej za pomocą klauzuli waloryzacyjnej, gdy w akcie wskazano zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie obowiązku, jak również termin, do którego wierzyciel może wystąpić o nadanie temu aktowi klauzuli wykonalności (art. 777 §1 pkt 5),
- w przypadku gdy niebędąca dłużnikiem osobistym osoba, której rzecz, wierzytelność lub prawo obciążone jest hipoteką lub zastawem, poddała się egzekucji z obciążonego przedmiotu w celu zaspokojenia wierzytelności pieniężnej przysługującej zabezpieczonemu wierzycielowi (art. 777 §1 pkt 6).
16
Rygor najmu okazjonalnego
Umową najmu okazjonalnego lokalu jest umowa najmu lokalu mieszkalnego, którego właściciel, będący osobą fizyczną, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania lokali, zawarta na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat.
Tzw. rygor najmu okazjonalnego to oświadczenie najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddał się egzekucji i zobowiązał się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego lokalu w terminie wskazanym w żądaniu Wynajmującego.
Rygor taki zabezpiecza Wynajmującego przed niemożnością eksmisji Najemcy, który to nie wywiązuje się z warunków zawartej umowy, np. zalega z opłatami za wynajmowany lokal albo po prostu nie chce opuścić wynajmowanego lokalu po wygaśnięciu lub rozwiązaniu umowy.
Zawarcie umowy najmu okazjonalnego wyłącza zastosowanie większości przepisów Ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, pod warunkiem zgłoszenia zawarcia umowy najmu okazjonalnego do naczelnika właściwego urzędu skarbowego (art. 19e tej ustawy).
16
Rygor najmu okazjonalnego
Umową najmu okazjonalnego lokalu jest umowa najmu lokalu mieszkalnego, którego właściciel, będący osobą fizyczną, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania lokali, zawarta na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat.
Tzw. rygor najmu okazjonalnego to oświadczenie najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddał się egzekucji i zobowiązał się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego lokalu w terminie wskazanym w żądaniu Wynajmującego.
Rygor taki zabezpiecza Wynajmującego przed niemożnością eksmisji Najemcy, który to nie wywiązuje się z warunków zawartej umowy, np. zalega z opłatami za wynajmowany lokal albo po prostu nie chce opuścić wynajmowanego lokalu po wygaśnięciu lub rozwiązaniu umowy.
Zawarcie umowy najmu okazjonalnego wyłącza zastosowanie większości przepisów Ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, pod warunkiem zgłoszenia zawarcia umowy najmu okazjonalnego do naczelnika właściwego urzędu skarbowego (art. 19e tej ustawy).
16
Rygor najmu okazjonalnego
Umową najmu okazjonalnego lokalu jest umowa najmu lokalu mieszkalnego, którego właściciel, będący osobą fizyczną, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania lokali, zawarta na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat.
Tzw. rygor najmu okazjonalnego to oświadczenie najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddał się egzekucji i zobowiązał się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego lokalu w terminie wskazanym w żądaniu Wynajmującego.
Rygor taki zabezpiecza Wynajmującego przed niemożnością eksmisji Najemcy, który to nie wywiązuje się z warunków zawartej umowy, np. zalega z opłatami za wynajmowany lokal albo po prostu nie chce opuścić wynajmowanego lokalu po wygaśnięciu lub rozwiązaniu umowy.
Zawarcie umowy najmu okazjonalnego wyłącza zastosowanie większości przepisów Ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, pod warunkiem zgłoszenia zawarcia umowy najmu okazjonalnego do naczelnika właściwego urzędu skarbowego (art. 19e tej ustawy).
17
Poświadczenia
Notariusz poświadcza:
1) własnoręczność podpisu;
2) zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem;
3) datę okazania dokumentu;
4) pozostawanie osoby przy życiu lub w określonym miejscu.
17
Poświadczenia
Notariusz poświadcza:
1) własnoręczność podpisu;
2) zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem;
3) datę okazania dokumentu;
4) pozostawanie osoby przy życiu lub w określonym miejscu.
17
Poświadczenia
Notariusz poświadcza:
1) własnoręczność podpisu;
2) zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem;
3) datę okazania dokumentu;
4) pozostawanie osoby przy życiu lub w określonym miejscu.
Wykonamy dla Ciebie także inne czynności notarialne
Wykonamy dla Ciebie także inne czynności notarialne
Ponadto notariusz dokonuje wielu innych czynności wyżej niewymienionych, takich jak sporządzenie umowy spółki, statutu fundacji, umowy deweloperskiej, umowy o wyodrębnienie lokalu mieszkalnego, ustanowienie zarządcy sukcesyjnego, umowy zrzeczenia się dziedziczenia, a także wiele innych – więcej informacji na ten temat można uzyskać kontaktując się z Kancelarią Notarialną.
